توبه جهانی

کم کاری جهانی را باید توبه جهانی پوشش داد، وقتی برای خداپرستی اما و اگرهایی آوردیم؛ و برای خدا شروطی گذاشتیم، چون من شیعه هستم، چون من نماز خوان هستم، من اهل هیئتم، من طلبه‌ام، من مسئول حوزه‌ام، چون جهادیم، پس هرچه می‌گویم، هرچه فکر می‌کنم و هرچه دستور می‌دهم درست است.

بعد از هرکار خیری و عبادتی منتظر یک معجزه بودیم، درحالیکه هر لحظه زندگی بشر در معجزه است، از شدت آشکاری و هویدایی معجزه را ندیدیم و حس نکردیم.

زندگی‌مان شد طلبکاری از خدا و ائمه معصومش، نماز خواندیم گفتیم خدایا بِدِه بِدِه بِدِه، حرم رفتیم، گفتیم به ما بده بده ولی هیچ وقت نگفتیم خدایا تو از ما چه می‌خواهی، بگو بگو بگو!

مسیحیان از مسلمانان بدتر، خدایشان فقط در کلیسا بود آنهم روز های یک شنبه!

حالا کرونا همه را درگیر کرد، ایرانی، اروپایی، آمریکایی، همه قاره ها را پیمود، وارد تک تک سلول های سفید و سیاه و سرخ و زرد پوست؛ شد، از سرمایه دار گرفته تا فقرا را درگیر کرده است.

باید دوباره از نو با تفکر در باره  مبدا و معاد، زندگی را شروع کنیم، و معجزات الهی را ببینیم و درک نماییم.