بزرگ و کوچک، مجرد ومتاهل، پیر وجوان…
شش ماهه وسه ساله،سیزده ساله،پانزده ساله، بیست ساله وبیست وپنج ساله، سی ساله وچهل ساله وشصت ساله وهفتاد ساله…
***
شهیدان را می گویم که روزگاری از تمام خوشی ها و آرزوی شان چشم پوشیدند وجان وجوانی شان،بهتر بگویم تمام هستی شان را در طبق اخلاص گذاشتند وبرای حفظ دین و آئین شان جنگیدند وبه شهادت رسیدند؛ آنان رفتند تا دین خدا زنده بماند، رفتند تا ما نفس بگشیم، زندگی کنیم …

ادامه مطلب :

تی اگر روز حساب این همه شهید در برابر ما صف بکشند وبگویند زمان ما ، حظور در جبهه را می طلبید و زمان شما، حضور در حوزه را، ما رفتیم، شما چه کردید؟ آیا خواهیم توانست سر ، راست کنیم و پاسخی در خور بدهیم؟!
اگر این گونه است؛ خوشا به حالمان واگر نیست باید برای روز شرمندگی، آماده باشیم.
اما هنوز فرصت هست؛
بنابراین گامهایت را و گامهایمان را استوار، چشمانت را وچشمانمان را باز و توانت را وتوانمان را صد چندان کنیم تا:

“در برابر آن ها شرمنده نباشیم!”
وفرموش نکنیم که :
“مداد العلماءافضل من دماءشهداء”

از مشق اول