بسم الله الرحمن الرحیم

نامیرا حکایت عاقبت بخیری عده ای قلیل و ختم بخیر نشدن جمع کثیری است که بزنگاه زندگیشان اطاعت از ولی زمانشان بود.عبدالله بن عمیر وقتی جمع شدن کوفیان گرد مسلم بین عقیل رامی بیند، آن ها را از ایجاد فتنه و ریختن خون مسلمین نهی میکند. هرچند عبدالله در ایمان و تقوای حسین بن علی علیه السلام شکی نداشت اما آمدن امام به کوفه که منجر به ریخته شدن خون مسلمین می شد را روا نمی دانست و جهاد با مشرکین در خارج از مرزهای بلاد اسلام را به درگیری با مسلمین ترجیح می داد.

عبدالله بن عمیر مردم کوفه و پیمان شکنیشان را خوب می شناخت و متحیر بود که حسین بن علی علیه السلام چگونه به چنین مردمی دل خوش کرده و عزم کوفه دارد؟ مگر آنچه کوفیان با علی علیه السلام و حسن بن علی علیه السلام کرده بودند، کم بود؟!

ادامه »