حضرت زینب«علیها سلام»بانوی بزرگوار بنی هاشم و دختر بزرگ امام علی «علیه السلام» است

و پس از وفات حضرت فاطمه «سلام الله علیها»، اداره امور داخلی خانه با ایشان بود.

امروزه در عرف ما، چنین زنی راکه چنین موقعیتی داشته باشد، بانوی اول می نامند.

حال، حضرت زینب«علیها سلام»با چنین جایگاهی اسیر شده و همه خویشانش به شهادت رسیده اند.

آیا احساس ضعف می کند؟ هرگز.

سال 1360قمری بانوی خسته از سفر چهل روزه که باندازه چهل سال نه به اندازه تمام قرون که نه به اندازه 1400اندی سال و بلکه تا قیامت قلب سوخته دارد.با لباس ژنده ولی استوار بدون شیون و با اعتدال، خطبه می خواند.

با منطق و آرامش تمام با حمد و ستایش خداوند و شکر ثنای او و مدح  پیامبر و صلوات بر او اهل بیتش می فرستد .

در خطبه، داستان را مختصر شرح می دهد و مردم را بر می انگیزد و آنان را به توبه و تاثر وا می دارد.

با همه شرایط، هنگامی که سخنان حضرت زینب علیها سلام و یزید مقایسه می کنیم

حضرت زینب علیها سلام در اعلی علیین می بینیم که با شخصی در اسفل سافلین سخن می گوید.:«اگر پیشامدهای ناگوار روزگار مرا به سخن

گفتن با تو وا داشته، ولی در چشم من بی مقداری وسرزنشت بزرگ و ملامتت بسیار است..»

(سفر شهادت ، در قلمرو و اندیشه امام موسی صدر، ص200.)