توطئه فراموشاندن مسئله فلسطین
مرور تاریخی ماجرای فلسطین هم مهم است. از هدف‏‌های استکبار و صهیونیزم جهانی این است که نام فلسطین به دست فراموشی سپرده شود. کاری کنند که اصلاً فراموش شود که چنین چیزی وجود داشت؛ اما ملت انقلابی ایران و ملت‏‌های آزاده جهان نمی‌‏گذارند؛ روز قدس نمی‏‌گذارد؛ امام بزرگوار ما با تدبیر خودش نگذاشت. این کار بزرگی بود.

اصل ماجرای فلسطین این است که یک عده از یهودیان متنفذ در دنیا، بر اساس تعالیمی انحرافی، به فکر ایجاد یک کشور مستقل برای یهودی‏‌ها افتادند. از فکر این‌‏ها دولت انگلیس استفاده کرد و خواست مشکل خود را حل کند. انگلیسی‏‌ها آن وقت در خاورمیانه اغراض بسیار مهمِّ استعماری داشتند؛ دیدند خوب است که صهیونیست‏‌ها به این منطقه بیایند. اوّل به عنوان یک اقلیت وارد شوند، بعد به تدریج توسعه پیدا کنند و دولت تشکیل دهند و جزو متّحدین انگلیس در این منطقه باشند.
بعدها با انتقال تدریجی قدرت استعماری و استکباری از انگلیس به آمریکا، صهیونیست‏‌ها هم به آمریکا متصل شدند. آمریکا هم این‌ها را تا امروز زیربال خودش گرفته است. این‌ها به این معنا کشوری به‌‏وجود آوردند و آمدند و کشور فلسطین را تصرف کردند. تصرفشان هم این‏طوری بود: اول با جنگ نیامدند؛ اول با حیله آمدند، رفتند زمین‏‌های بزرگ فلسطین را که زارعان و کشاورزان عرب روی آنها کار می‌‏کردند و خیلی هم سرسبز و آباد بود، با قیمت‏‌های چند برابر قیمت اصلی، از صاحبان و مالکان اصلی این زمین‌‏های بزرگ - که در اروپا و آمریکا بودند - خریدند؛ ملاکان هم از خدا خواسته زمین‏‌ها را به این یهودی‏‌ها فروختند.

البته دلال‏‌هایی هم داشتند که نقل کرده‌‏اند یکی از دلال‏‌هایشان همین «سیّدضیاء» معروف، شریک رضاخان در کودتای ۱۲۹۹ بود که از این‏جا که به فلسطین رفت، آن‏جا دلال خرید زمین از مسلمانان برای یهودی‏‌ها و اسرائیلی‌‏ها شد! بعد از آن هم با روش‏‌های بسیار خشن و همراه با سبعیت و سنگدلی، شروع به اخراج زارعان از این زمین‏‌ها کردند.
این تسلّط غاصبانه صهیونیست‌‏ها بر فلسطین سه رُکن داشت: یک رُکنش همین قساوت با مردم فلسطین بود. رکن دوم، دروغ به افکار عمومی دنیا بود. این دروغ به افکار عمومی دنیا، یکی از آن حرف‏های عجیب است. به ‏وسیله رسانه‏‌های خود، دروغ گفتند و خیلی‌‏ها هم این دروغ‌‏ها را باور کردند. مثلا این نویسنده فیلسوف اجتماعی فرانسوی - «ژان پُل‌‏سارْتْر» - کتابی نوشته بود به اسم «مردمی بی سرزمین، سرزمینی بی‏‌مردم»! یعنی یهودی‏‌ها مردمی بودند که سرزمینی نداشتند؛ به فلسطین آمدند که سرزمینی بود و مردم نداشت!

یک ملت را نادیده گرفتند و در دنیا این‏طور وانمود کردند که فلسطین یک جای متروکه مخروبه بدبختی بود؛ ما آمدیم این‏جا را آباد کردیم! دروغ به افکار عمومی! همیشه سعی می‏‌کردند خودشان را مظلوم جلوه دهند.
رکن سوم هم ساخت و پاخت، مذاکره و به قول خودشان «لابی» با این دولت، با آن شخصیت سیاسی است تا حمایت قدرت‏‌های خارجی -که عمدتا انگلیس و آمریکا بودند- جلب نمایند. البته دولت‏‌های عرب هم کوتاهی‏‌های زیادی داشتند تا اینها با این سه رکن توانسته‌‏اند فلسطین را با فریب و خدعه بگیرند.

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً «10» يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً «11» وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً «12» وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا( نوح 10-12)
پس گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او بسيار آمرزنده است. آسمان را بر شما ريزش كنان مى‌فرستد. و شما را با اموال و فرزندان يارى مى‌كند و براى شما (از همان آب باران) باغ‌ها قرار مى‌دهد و براى شما نهرها جارى مى‌سازد.

وقتی سفارش کرد از پروردگارتان طلب مغفرت کنید تا در سایه عذرخواهی شما را با نزول باران برکت به اموالتان بدهد که روزیتان

افزون شود با باغهای و نهرهای جاری و فراوان ثروت تتان زیاد گردد. و برای امنیت اجتماعی با فرزندان شما را یاری کند.
پ ن
بعد ما چه کردیم؟ اولا برای انجام گناهان و ظلم‌هایی که به خودمان و دیگران کردیم؛ عذر خواهی و تقاضای عفونکردیم.
این باعث شد خشک سالی را تجربه کنیم؛ در پی این مکافات گرفتار بلای گرانی شویم . سپس نتیجه گرفتیم که فرزندآوری مخارج دارد و نمی توانیم از عهده مشکلات آن برآییم.
و این کاهش جمعیت شده یک کابوس که سرنوشت بدی را برایمان حتمی کرده است.
دشمن هم که از ابتدا این پروژه را برایمان کلیدزد گام به گام خانواده‌ها را تعقیب می‌کند. برای غریزه مادری نقشه می‌کشد تا بصورت کاذب علاج شود! فرزندی با نام “پو” که رقیب کودک دوست داشتنی مادران شده است؛ موبایل‌های هوشمند زاده‌اند، تا مادر با آن مشغول گردد؛ تا روی فطرت و غریزه مادریش خاکی بریزد و آن را دفن‌کند.
خاطره
خانمی برای مشاوره آمده بود، تا مشکلاتش را حل‌کند. بعد از یکی دو ساعت مشاوره، اجازه خواست تا به فرزندش غذا بدهد. به خودم گفتم چه مادر موفقی است به یاد کودک است می خواهد سفارش غذای او را یاد آوری کند. گوشی را از کیفش درآورد و به پو غذا داد! از تعجب گمان کردم که شاخ دراورده‌ام به سرم دستی کشیدم!

متاسفانه فاصله سبک زندگی قرآنی با این جامعه از زمین تا ثریا شده است!
بعد ناله می‌زنیم که چرا کرونا جهان را گرفتار کرده است، تا زمانیکه عملا استغفار نکنیم باید در میان بلا‌ها غرق باشیم.