یکی از راه های امربه معروف و نهی از منکر اِفشاگری است گناه دیگران را اِفشا کردنُ، فاش کردن، جار زدن! البته، گاهی وقت ها یکی از مراتب بالای امر به معروف و نهی از منکر، تو مرحله‌های آخرش این هست که دیگه وقتی گناه علنی باشد و نهی از منکر متوقفِ بر این باشد که دیگرانی لازم باشد بفهمند بِیان تذکر بدهند، لازم می‌شود به بعضیا در یک حد و حدودی به دیگران بگوید.

یا بِدهد به رسانه ها بعضاً گناهای خیلی خاص را اعلام کنند!

ما از این طرفند استفاده کردیم، وقتی تندیس شهید فهمیده را شهردار و شورا با راضی کردن مسئولین بالای شهر، با لودر از بیخ کندند! با تذکرات فروان فایده‌ای نبخشید! با فراخوان از بانوان شهر دعوت کردیم که برای شکایت به دادستانی  حاضر شوند. وقتی این فراخوان در فضای مجازی منتشر شد، بلافاصله تسلیم شدند و التماس کردند که فراخوان را لغو کنید؛ شهید فهمیده را با هر قیافه‌ای که دوست دارید نصب می‌کنیم.

ابتدا به عواقبِ ترک امر به معروف و نهی از منکر می پردازیم:اولین عُقوبتِ ترک امر به معروف و نهی از منکر این است که بدانیم جزء فروع دین است!

ما با عقوبتِ ترکِ یک واجبِ مهم که جزء فروع دین است، مُواجه خواهیم شد. گناه کبیره برای ما نوشته خواهد شد و در واقع در گناه دیگران که دیدیم و نهی نکردیم شریک هستیم حالا آن گناه می‌تواند یک فعل حرامی باشد یا ترکِ یک فعل واجبی باشد!

اگر امرِ به آن معروف  یا نهی از آن منکر نکردیم! قیامت برای ما سخت خواهد شد چون در خیلی از گناهانی که خودمان مُرتکب نشدیم شریک هستیم!

به اِستناد روایاتی که می فرماید کسی که امر به معروف و نهی از منکر نکند،شریک در گناه دیگران است مَنْ أَمَرَبِمَعْرُوفٍ أَوْنَهَى عَنْ مُنْکَرٍأَوْدَلَّ عَلَى خَیْرٍأَوْأَشَارَبِهِ فَهُوَشَرِیکٌ وَمَنْأ َمَرَبِسُوءٍأَوْدَلَّ عَلَیْهِأَوْأَشَارَبِهِ فَهُوَشَرِیکٌ(مَنْ دَلَّ عَلَى خَیْرٍأَوْأَشَارَبِهِ(او رَضا بِه) فَهُوَشَرِیکٌ وَمَنْ دَلَّ عَلَیْ شرأَوْأَشَارَبِهِ(او رَضا بِه) فَهُوَشَرِیکٌ)عزیزان در روایات داریم:

که کسی که امر به معروف و نهی از منکر نکند، در روز قیامت به شکل خوک یا به شکل بوزینه محشور می‌شود و از قبر خودش بیرون میاد البته این در قرآن کریم هم آمده، اقوام پیشین که، از بنی اسرائیل آن هایی که امر به معروف و نهی از منکر نکردند، نسبت به گناه سکوت کردند، قرآن می‌فرماید:َقُلْنَالَهُمْ کُونُواقِرَدَةًخَاسِئِینَ امر کردیم به آن‌ها که مَسخ بشوید به صورت بوزینگانی رانده شده تبدیل بشوید! و بدانیم که در روز قیامت خدایی نکرده، خوک محشور نشویم! خدایی نکرده میمون، بوزینه محشور نشویم!

یکی دیگر از تَجَسُّم کسانی که امر به معروف نکنند، نهی از منکر نکنند،آنها بوگَندو ترین افراد، بدبوترین افراد و تَعَفُّن آورترین اشخاص در قیامت محشور می‌شوند این گروه ولُو اینکه از اُمّت پیامبر اسلام باشند، به ظاهر یک اسلامی هم آورده باشند،نماز و روزه ای هم انجام بِدَهند

از اسفند 98 کرونا شروع شده، انگار که قیامت شده است. آی قرنطینه کنید، ماسک بزنید، دستور العمل های پی‌در‌پی و پروتکل‌های بهداشتی! وقتی پروتکل های قرآنی را هیچ وقت اجرا نکردیم چه توقعی داریم پروتکل های بهداشتی اجرا شود!

  هیچ وقت به این واجب امر به معروف و نهی از منکر که قرنطینه گناهکار است، هرگز به پروتکل‌های دینی که خداوند در قرآن با 120 آیه درباره این امر مهم سفارش کرده است، عمل نکردیم. اگر امر به معروف و نهی از منکر را همه انجام دهند، گناهکار قرنطینه می‌شود، وقتی همه بهش تذکر بدهند، با زبان خوش که هر روز که از خانه بیرون می اید تا به خانه برگردد 100 بار بشنود که کارش اشتباه است. تا زمانی که بیمار است، توی قرنطینه می‌ماند. تا وقتی که خوب شد.تا وقتی که دیگه گناه را علنی انجام نداد، آن وقت بیاد در ظاهر جامعه حرکت کند، زندگی کند!پس امر به معروف یعنی قرنطینه کردن گناهکار.

آخرین روز قبل از قرنطینه شدن کرونا بیرون از منزل حضور داشتم، ایستگاه قطار تهران بود. خانم‌های بی‌حجابی که شال‌هایشان را روی دوششان انداخته بودند، در صندلی‌های ایستگاه منتظر حرکت قطار بودند، نگاه می‌کردم، دیگران هم تماشا می‌کردند. مردان و زنان متدین هیچ کس حرفی از باب لطف و دلسوزی به آن ها نگفت و نگفتیم!

با خودم فکر می‌کردم چرا این جوانان  دختر و پسر به این روز افتادند و ما چرا به این روز افتادیم! آنها آشکارا دستور واجب حجاب را زیر پا می‌گذارند و ما هم به نظارت اجتماعی واجب (امر به معروف و نهی از منکر)عمل نمی‌کنیم. دنبال مقصر می‌گشتم، که خداوند تحریم را شروع کرد و واجب کرد که هردو گروه زشتکاران که دو واجب مهم اجتماعی را ترک کرده‌اند در سلول‌های منازل زندانی شوید!!!

حالا هر دو گروه زندانی هستیم!خود کرده را تدبیر نیست!