دخترم که ده سالشه رفته بود استخر دیده بود یه باند موسیقی درحال نواختنه می ره به خانم مسئول می گه این موسیقی حرامه خاموشش کنید! اون مسئوله هم میگه نمیتونم خاموشش کنم! دختر کوچولو ما هم که همراه زن عموش رفته بود، با فریاد بلند داد میزنه زن عمو بیا بریم اینها موسیقی را خاموش نمیکنند! خانمه هم فورا موسیقی را خاموش می کنه!

وقتی ماجرا رابرام تعریف کرد ازش پرسیدم ازکجا به این نتیجه رسیدی؟!

گفت ازقصه استخر خودت!

وقتی دخترم ازم می خواست که براش قصه بگم ،همیشه  ازنهی منکرام که کرده بودم به عنوان قصه های واقعی می گفتم. تااین که یه روز براش قصه ماجرای امر به معروف کردن توی استخر شنا را برش گفتم! اون قصه از این قرار بود که وقتی وارد استخر شدم از تعجب شاخ در نیاورد شانس آوردم!چند تا باند گذاشته بودن با یه صدای سرسام آور توی استخر چند برابر شده شده بود! ناجی ها هم مشغول رقصیدن دور استخر بودن! در حالیکه گوشهامو گرفته بودم رفتم طرفش اوهم با خوشحالی دستهاشو به طرفتم باز کرده بود و دعوتم می کرد برای رقصیدن! گفتم خانم این صدایی راه انداختید من اومدم برای آب درمانی!؟ گفت خب این بهترین درمانه! گفتم خاموشش نمی کنید؟! گفت همه می خوان برای یه نفر که نمی تونیم خاموش کنیم گفتم: پس برم گزارش استخر و بدم! پرسید به کی گزارش میدی ؟!گفتم این دیگه گفتنی نیست! رفتم به مومسئولی که موبایل هار تحویل گرفته بود،گفتم خانم گوشیمو بده میخام گزارش بدم این چه وضعیه صداش اعصابم را می خراشه! اوهم گفت خب خانم همه می خوان برای یه نفر که نمی تونیم خاموش کنیم! گفتم اینجا هرکسی هرچی بخواد براش مهیا میکنید ؟!مثلا یکی بخواد فیلم برداری کنه ،یکی بخواد شراب بخوره و یکی بخواد شوهرش را بیاره اجازه میدید؟! وقتی حرفهام گوش کرد، من رفتم یه گوشه تا به دخترم که برام کارت استخر را تهیه کرده بود اعتراض می کردم که این چه استخری من را فرستادی؟! شنیدم مسئول استخر با اشاره به همکاراش دستور داد برید همه چیز و جمع کنید! گوشی رو تحویل دادمم برگشتم دیدم باند هارو جمع کردن مث بچه آدم نشستند سرجاشون!

.امام صادق علیه ‏السلام :
بَادِرُوا اَحدَاثَکُم بِالحَدِیثِ قَبلَ اَن تَسبِقَکُم اِلَیهِم المُرجِئَة
فرزندانتان را با کلام [ما] آشنا کنید پیش از آن که مرجئه (و دیگر فرقه‏ هاى منحرف عقیدتى) بر شما سبقت بگیرند [ و آنان را منحرف سازند].
فروع کافى، ج2، ص94.

نگارش وتدوین:مولوده رجبی،استاد راهنما :سرکار خانم لیلا حسینی استاد ناظر:حجت الاسلام نظری،تاریخ دفاع:خرداد ۸۶

چکیده

ما در عصری به بحث می پردازیم که متاسفانه از تربیت به مفهوم واقعی نه در خانه ونه در مدرسه ونه در دانشگاه واجتماع خبری نیست واز کلمه تربیت جز اسم ورسمی در کتب باقی نمانده که متاسفانه آن موجبات اغفال افکار عمومی را فراهم ساخته وبا اعتماد به آن پدر و مادر تربیبت اولاد خود را وظیفه کودکستان ومدرسه ودانشگاه می دانند، در حالی که آن موسسات نیز به نوبه خود هر یک به دیگری ویا به خانواده حواله می کنندو خلاصه اینکه در آینده مسئول وشرمنده اند مگر دین که وظیفه ای جز قبول مسئولیت سنگین امر تربیت وبه کمال رساندن انسان را بر عهده نگرفته است.

ادامه »