هی تلاش می‌کردم تا خودم را بشناسم، که نتیجه‌‌اش شناخت پروردگارم شود.
نشد نشد که نشد. جلوی آیینه ایستادم به خودم زل زدم و به همه زوایای چهره‌ام نگاه کردم.
از پدر و مادرم در باره پدران و مادرانشان پرسیدم، فقط پدر بزرگ و مادر بزرگشون را دیده بودند؛ آنهم در کودکی.
از بزرگی شنیدم باید خودم را بشناسم یعنی: اینکه بدانم چه کسی مرا آفریده است؟
«من عرف نفسه فقد عرف ربه» بله اقرار می کنم که همه چیز در ید قدرت پروردگارم می باشد.
ولی باز دلم بیقرار شناخت مولایم بی‌قراری می کرد.
تا اینکه به این آیه رسیدم: «خداى متعال در آیه29 سوره«الرحمن» به دائمى بودن خلقت و آفرینش اشاره نموده مى فرماید: (خداوند هر روز در شان و کارى است)؛ «کُلَّ یَوْم هُوَ فِى شَاْن».» مولای من هر روز و هر لحظه و آن به آن در وجود من دست به کار است.
اگر یک آن بخواهد سرنوشتم را که نتیجه رفتار‌های خودم می‌باشد تغییر دهد و امر کند، «کن فیکون» من در تقدیر “اِنَّ اللّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّیَ یُغَیِّروا ما بِاَنفُسِهِم“. سوره رعد، آیه11

 قرار می گیرم.و اینگونه شد که به مقدار ارزنی توانستم به شناخت برسم.

من طلبه ام، یعنی دنبال علم هستم.

علمی که مرا با خودم و خدایم آشنا کند.

وقتی طلبه شدم، خواندم«من عرف نفسه فقد عرف ربه»

یعنی چی خودم را بشناسم، من که مشخصات شناسنامه ام را حفظم!

منظور شناسایی عارفانه است، من باید خودم عارفانه بشناسم.

از کجا آمده ام، چه کسی مرا آورده است!؟ به کجا خواهم رفت؟!

خب اینکه کاری نداره، بخواهی برایش دنبال علم بروی؟!

همه میدونن که از طریق پدر مادرشون بدنیا آمده اند و یک روز هم بعد از صد و بیست سال می میریم!

گفتم نشد نمی خواهی با ما راه بیایی، چرا مثل بچه تنبل ها زیر آبی جواب می دهی.

اینکه باید اول خودمان را بشناسیم تا بتونیم خدا را بشناسیم، یعنی بدانیم که وجود من در هستی نبود، خداوند مرا آفرید؛ بماند که مراحل آفرینشم ،وارد آن مقوله نمی شوم.

و اکنون هم هر لحظه و آنی در حال آفرینش من هست!

باز هم که حرف های فلسفی زدی، یعنی چه که در حال آفرینش توست!؟

مگر چند بار خلقت می کند؟!

با قرآن جوابم را دادم،  «کُلُّ یَوم هُوَ فِى شَأن» الرحمن؛  در هر لحظه در کاری است .من از لحظه کودکی تا این سن چه تغییراتی داشته ام، و هر لحظه و ثانیه نفس می کشم، و تمام سلول های بدنم در فعل و انفعال است!

من در آفرینش مستمر پروردگارم دائما و آن به آن با خدا هستم، پس چگونه او را فراموش کنم که خودش گفته نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَريد16 ق،  از رگ گردن به من نزدیکتر است.

اینگونه نیست و نبوده که خداوند یک روزی مرا آفریده باشد و بعد در گوشه ای تماشا کند!

وقتی دانستم که همه چیز من در ید قدرت لایزال اوست، بنابراین او را کمی شناخته ام!

وقتی حدیث را براش خواندم، گفتم: حالا متوجه شدی که رسول خدا صلی الله علیه و آله 1500 سال پیش به علم آموزی سفارش کرده است ، کدام علم را می گوید؟ علمی که ریشه تفاخر ، غرور ، ظلم، فریب، اختلاص،را بخشکاند. انسان را آدم کند نه حیوان!!!

پیامبر اکرم(ص):
ان الله یطاع بالعلم, و یعبد بالعلم و خیر الدنیا و الاخره مع العلم, و شرالدنیا و الاخره مع الجهل.

#بحار الانوار 1:64

ماه رجب
ماه رجب ماه سلوک و زدودن زنگار های شیطانی از ایینه دل است.ماه ولایت و بر افروختن چراغ معرفت در شبستان وجود است ماو رجب ماه اعتکاف است.اعتکاف فرصت مناسبی است تا انسان که در پیچ و خم های مادیات غرق شده خود را باز یابد و از خدا بخواهد او را در راه راست ثابت قدم نگه دارد تا به دریای بی کران انس و مهر خداوند بپیوندد که سراسر مغفرت و رحمت است .در اعتکاف باید زمان دل و جان را به دست خدا سپرد و همه اعضا و جوارح را در حصار اراده حق به بند کشید،به خویشتن پرداخت و معایب ،کاستی ها و درد های خود را شناخت و در جست و جوی درمان بود. باید نامه ی اعمال را مرور کرد و به فکر تدارک و جبران فرصت های از دست رفته بود در اعتکاف می توان به مرگ اندیشید و خود را برای حضور در پیشگاه خدای مهربان اماده کرد.در فضیلت اعتکاف همین بس که معادل طواف کعبه و همتای رکوع و سجود است چنان که خدای منان در ایه 125سوره بقره می فرماید :ما به ابراهیم و اسماعیل فرمان دادیم که خانه مرا برای طواف کنندگانو معتکفان و رکوع کنندگان و سجده کنندگان از هر گونه الودگی تطهیر کند.اری اعتکاف میثاقی است دوباره عهدیست صد باره نگاهیست یک باره به عمق ناپیدایی عشق. سه روز خود را برای او مخلص کردن عشق را در سحر معنا کردن و روزه را اغاز وصال دانستن .اعتکاف حج کوچکیست در دل ،عمره بزرگیست در نفس ،فربانگاه زیبایست در قلب،سه شب بیداری از سوز عشق و بیزاری از دنیا و خود را در زمزم معرفت شستشو دادن.
خدایا از من در گذر انچه را از من بدان داناتری و اگر بار دیگر به ان باز گردم تو نیز به بخشایش باز گرد .خدایا انچه از اعمال نیکو که تصمیم گرفتم و انجام ندادم ببخشای .خدایا ببخشای انچه را با زبان به تو نزدیک شدم ولی با قلب ان را ترک کردم .خدایا ببخشای گناهانم و سخنان بی فایده و خواسته هاب بی مورد دلم و لغزش های زبانم را.امین…..
منبع:نوشته برداشت از دعاهای حضرت علی…

معصومه تقی نژاد