وطن یعنی رحم، یعنی مادر، یعنی خانه، یعنی غیرت؛ خصوصا اگر وطن آدم علاوه بر اینکه ریشه و مادر و خانه اوست، دین و ناموس اوهم باشد. چگونه یک ایرانی می‌تواند نسبت به خانه خود بی‌تفاوت باشد و اجازه‌دهد که دشمن خانه را برسرش ویران کند. خانه‌ای که در آن مادرش او را زاده است.پدرش سنگ سنگ خانه را با عشق ساخته است. او در کوچه پس کوچه‌های وطن رشد کرده و بالیده و چون درختی تناور سر به فلک کشیده است.

کوچه‌هایی که هرروز صبح بوی داغ‌نان که شاطر همسایشان بعد از نماز صبح روی پیشخوان نانوایی آماده گذاشته است. پدر هر روز نان داغ را بر سفره گذاشته و مادر با دم‌کردن چای، بوی زندگی را در خانه پر کرده است. غیرت هیچ وطن دوستی اجازه نمی‌دهد، که خانه و نانوایی محله شان ویران شود. مگر بی‌وطن باشی و بخواهی خانه را به دشمن واگذار کنی. تا کودکانی که صبح با خوشحالی به مدرسه می‌روند، زیر چکمه و سنگ له شوند. کیف و کتاب و دفتر نقاشی‌شان باخونشان رنگین شود. همان مدرسه‌ای که وقتی کودک بودی در آن مدرسه معلمت با عشق به تو آن مرد در باران آمد را آموخت. چطور می‌توان به پلیس چاقو بزنی، همان که در کودکی راه خانه را گم کرده بودی، به تو کمک کرد تا به آغوش مادرت برگردی نمی‌توان فرزند این مادر و این خانه باشی، و به عمامه طلبه توهین کنی، همان که هنگام ازدواج پدر مادرت عقدشان را خواند تا محرم شدند و تو را در رحمش بدنیا آورد.

چگونه بهار، تابستان، پائیز و زمستان‌های  زیبای وطن که در روزهای زندگیت تجربه کردی از یاد بردی؟

وطنی که گهواره عشق هست، و برای حفظش از اول تاریخ خونهای پاک آن را آبیاری کرده و ریشه در اعماق قلب ملت ایران دارد؛ چشم دشمنان را کور کرده و باعث روشنی چشم دوستانش شده است.

روزهای سختی در انتظار مادران قرار دارد! وقتی بعضی از مادران برای فرزندانش حتی از دین و ایمانش مایه می‌گذارد، از حرام هم دست نمی‌کشد، خود را به گناه آلوده می‌کند تا فرزندانش خوشحال باشند!

با دروغ و دغل، برای خوشبختی فرزند، خود را به هر دری می‌زند، تا دختر یا پسرش زندگی راحتی داشته باشد! اما خبر ندارد همینکه روح از تنش خارج شود، دیگر بعضی از این دختر و آن پسر، رغبتی برای لمس او ندارند تا حدی که از او فراری می‌شوند!

پ ن

قرار شد فوت شدگان کرونایی را دیگر  برای تغسیل به شهر دیگر نفرستند، بلکه در شهر خودمان توسط طلاب جهادی تغسیل آن‌ها انجام گیرد. وقتی به نزدیکان میت می‌گوییم که برای کمک به تغسیل مادرتان بیایید؛ حاضر نیستند! باید دنبال افراد غریبه بگردیم تا برای تغسیل بیایند!

افراد هم دیگر حاضر نیستند در تغسیل شرکت کنند حتی کسی که سالها شغلش تغسیل اموات بود بعد از کرونا دیگر حاضر نیست ادامه دهد!

باید تماشا کرد، یک عمر تلاش و زندگی و زحمت برای فرزندانی که بعد فوت انسان دیگر او را نمی‌شناسند و یا از او می‌ترسند!!

حکمی که واجب کفایی است، یعنی با فوت یک مسلمان برهمه واجب است که برای تغسیل او اقدام کنند مگر اینکه کسی داوطلب شده باشدف که البته اول بر نزدیکان میت واجب است، وقتی آنها اذن دادن دیگران می توانند اقدام به تغسیل کنند.

باید چشم‌ها را شست باید دوباره به زندگی نگاه کرد، باید خدا را بهتر دید و شناخت، هرکاری که می‌کنیم برای خدا باشد حتی دوست داشتن فرزند و مهربانی به آن‌ها برای خدا باشد!

کرونا امتحانی برای رفوزه شدن فرزندان!!

تو در غوغای پر از سکوت مثل موج دریاساحل را سیراب می کنی

از دور وجودت توراست این دور گران که پیوسته در آب است و آتش
گر مادر نبود مهر تو بهترین بود
خلق تو سایه ی آرامش است
از بالین این آرامش گوهران تراوش می کنند
بر آورد همی دستان تو املایه زندگانی
گر بر این گیتی نباشی از خالقم چیزی ندانم
ای تو پیرو راه انبیا (ص)
پیشه ی تو پیشه ی انبیا (ص)
کاش لحظه ها باشند تا در لحظه هایت غرق شوم

کاش که نوای علم تو باشند تا در علم تو حرف شوم
از علم تو عالمان شوند حسابی
از علم تو آورند کتابی
عامل علم عالمان تویی
شامل حالمان در پایه ی مکتب تویی
 زهرا نعمت الهی

خداوند به سپاسگزاری از خود و پدر و مادر فرمان داده است؛ پس هرکه از پدر و مادرش سپاسگزاری نکند، خداوند را سپاس نگفته است. از امام رضا علیه السلام خصال ص156

 راوی می گوید به امام رضا علیه السلام عرض کردم؛ من برای پدر مادرم که حق را نمی شناسند دعا کنم؟ فرمودند: دعایشان کن و برایشان صدقه بده و اگر زنده بودند و حق را نمی شناختند با آنها مدارا کن که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده اند؛ خداوند مرا برای رحمت و مهربانی بر انگیخته است نه برای بی مهری. کافی ج 2 ص15