در جمع شنوندگان در احوالات علمی امام صادق علیه السلام سخن می‌گفتیم،  امامی که یک خط نزد کسی درس نخوانده بود جز پدر بزرگوارش؛ دانشگاه عظیمی بر پا نمود که 4000 شاگرد داشت. اگر دینی برای ما مانده از طریق آموخته‌های امام صادق علیه السلام است.
شاگردانی همچون مفضل در توحید، هشام بن حکم در علم کلام، وزراه‌بن‌اعین …و بزرگانی که مانند ستاره در پیروی از امام درخشیدند.
علم امام صادق علیه السلام را سینه به سینه و نسل به نسل به شاگردانشان آموزش دادند.
و اگر ما توفیق درک امام خمینی «ره» و شاگرد خلف او امام خامنه‌ای حفظه الله را نظاره می‌کنیم، از آموزش های غیر مستقیم دانشگاه امام صادق علیه السلام است.

ادامه مطلب :

و در ادامه روایتی از سدیر صیرفی بیان کردم. روزی یکی از یاران امام به نام سدیر صیرفی به ایشان گفت: یابن رسوالله چرا قیام نمی کنید،جدتان اگر این تعداد یاور داشت هرگز خلافتش را غصب نمی کردند؟ امام فرمود: با کدامین یار و انصار! سدیر صیرفی می گوید گفتم: فدایتان شوم شما پیروان زیادی دارید. امام علیه السلام فرمود:مثلا چند نفر؟

سدیر عرض کرد، صد هزار نفر.
امام علیه السلام فرمود : سدیر در کنار آن چوپان چند گوسفند می بینی؟ سدیر گفت هفده تا هستند. امام علیه السلام فرمود اگر من به تعداد آن گوسفندان یاور داشتم قیام می کردم.
سؤال اینجاست که چرا همه شاگردان مستقیم شیخ الائمه نتوانستند مانند هم شاگردی های خود چون مفضل و جابر بن حیان هشام و ابانب تغلب… و معدود دیگری منشا اثر باشند. و امام علیه السلام با داشتن تعداد بسیار قیام نمی‌کند و تنها می‌ماند و می‌فرماید: اگر به تعداد گوسفندان یاور داشتم قیام می‌کردم!

 از جهت سنی مسن ترین امام است، او را همچون جد بزرگوارشان دست بسته شبانه به دنبال مرکب تا دارالعماره کشان کشان می‌برند، شاگردان بسیارشان کجا بودند!چه امیرالمومنین باشی و فقط چهار نفر یاور پشتیبان بصیر داشته باشی و یا امام صادق باشی با چهار هزار شاگر در حوزه درسی ولی افسوس از یه نخود بصیرت؛ بازهم دست بسته به دارلعماره می‌برند!
پس هرکسی نمی‌تواند خود را شاگرد امام بنامد، ياوران واقعي امام، كه ‌‌عقايد استوار داشته و انسان‌هاي وارسته‌اي ‌هستند ‌و سرپرستيِ امام ‌معصوم علیه‌السلام را ناشي‌ از ولايت خدا ‌بر ‌موجودات ‌مي‌دانند  ‌و ‌چيزي ‌را بر امر امام ‌خود مقدّم‌ نمي‌دانند. سعادت‌ را در گروِ رضاي‌ او يافته‌اند. از خود در برابر اراده ‌معصوم‌ علیه السلام تدبيري‌ ارائه ‌نمي‌دهند و در كار او چون ‌و چرا نمي‌كنند.

زیاد تعجب نکنید، امام دانشگاه تاسیس کرد و شاگردان بسیاری را تعلیم داد، از میان آنها چه آن زمان و چه در زمان معاصر، خمینی‌ها و خامنه‌ای ها را پرورش دهد.

همانگونه از میان خیل عظیم همدوره های امام خمینی فقط او توانست مرد واقعی میدان علم و عرفان سیاست شود.
و همینطور در عصر ما، امام خامنه‌ای درست قدم در جایی بگذارد که مقتدایش حرکت می‌کرد.

اگر ما طلاب هم آنچه از طلبگی می‌آموزیم کلمه به کلمه آن را در گوشت و پوست و خون مان جاری و ساری نکنیم، هرگز نمی‌توانیم پاسخ گوی مشکلات دینی مردم باشیم؛ بلکه معضلی می‌شویم بر معضلات ظهور و عقب انداختن زمان ظهور.
(اصول کافي، ج 2، ص 242، ح4)