#جلسه_دوم

#درس_های_اخرالزمانی_دجال

دجال و ادعای ربوبیت

داعیه خدایی و پندار ربوبیت، از اصلی ترین ویژگی‌های دجال است. دجال در ابتدا داعیه‌دار نبوت و پیامبری می‌گردد و آن گاه به تدریج ادعای خدایی می‌کند؛ تا جایی که با بالاترین اوج صدایش در میان تمام مردم جهان ندای ” انا ربکم الاعلی ” سر می‌دهد

دوستان و اولیای من، به سویم بشتابید! همانا من برترین و والاترین پروردگار شمایم که شما را آفرید و تناسب بخشید و تقدیر کرد و هدایت کرد.

دجال با استفاده از ابزارهایی که در اختیار دارد، این ندای فراگیر را به گوش تمام جنیان و انسان و تمام شیاطین در شرق و غرب عالم، می‌رساند تا هریک از آنان به زبان دجال با استفاده از سحر و شعبده  و جادو  و با تصرف در چشم مردمان کارهای شگفت انگیزی انجام دهند.

و با تکیه و استناد بدان کارها خود را پروردگار جهان معرفی می‌کند. او به ظاهر در حرکت خورشید تصرف می‌کند و به ظاهر آن را به حرکت یا سکون وا می‌دارد و ندا می‌دهد: “ من پروردگار جهانیان، این خورشید به اجازه  و رخصت من حرکت می‌کند. آیا مایلید آن را از حرکت باز دارم؟”

آنگاه خورشید را به ظاهر آن چنان  از حرکت باز می‌دارد که یک روز مانند یک ماه جلوه می‌کند. سپس در مقامی دیگر، دجال بر شخصی تسلط می‌یابد، به ظاهر او را می‌کشد و زنده می‌کند.

آن گاه می‌گوید:” آیا من پروردگارتان نیستم که زنده می‌کنم و می‌میرانم؟!".

در این میان، آنان که ادعای خدایی و ربوبیت دجال را می‌پذیرند، در دریای فساد و تباهی و فتنه غرق می‌گردند و آنان که از وی روی بر می‌تابند و به یکتایی و وحدانیت پروردگار هستی اقرار می‌کنند، از فتنه و فساد دجال محفوظ می‌مانند.

زنی پس از باور خدایی دجال نزد او  می‌آید  و از او می‌خواهد همسرش  را زنده کند. دجال شیطانی را فرا می‌خواند تا به چهره همسر آن زن ظاهر شود. آن زن شیطان ممثل شده را به جای همسر خویش باور می‌کند…تا جایی که با او زندگی می‌کند.

غافل از اینکه با شیطان هم آغوش و هم بستر گشته است…. و بدین سان پیروان دجال و اقرار کنندگان به خدایی او، با شیطان قرین و همنشین می‌شوند  و خانه‌هایشان از حضور شیاطین پر و لبریز می‌شود.

خدا می‌فرماید: هرکسی از یاد خدای رحمان دوری کند، شیطانی را برای او می‌گماریم تا همواره قرین و همنشین او باشد. مردان عرب پس از اقرار به ربوبیت دجال از او تمنا می‌کنند شتران و گوسفندان شان را که در طول دوران قحطی و خشکسالی تلف شده‌اند‌، زنده کند و به آن‌ها بازگرداند. دجال گروهی از شیاطین را که به چهره شتران و گوسفندان شان در آمده‌اند، به آن‌ها می‌بخشد و آنان با شادی  و سرور می‌گویند: ” اگر خدای ما نبود، شتران و گوسفندان مرده مارا زنده نمی‌کرد.".