حاج قاسم سلیمانی، سپهبد شهید، سرداردلها، از کدام خلقیات و حُسن تو بنویسم! چگونه از روح بزرگ الهی تو حرف بزنم که شایسته عظمت روح تو باشد!

ولی باید بنویسم، تا بر سوزش قلبم مرحمی بگذارم! شرمنده و ناتوانم از اینکه قلمم در فقدان تو می‌نگارد!

چرا که در زمانه‌ای که با جسمت حضور داشتی، توفیق شناختت را نداشتم!

راز آن نشناختن را خود خواسته بودی، تا زمانی که برکره خاکی حضور داری کسی  عظمت و بزرگیت را بازگو نکند!

با اینکه اسرار وجودت را پنهان کردی ولی نمی توان روی آفتاب را با گِل پوشاند! دشمن به این راز پی برد، و آتش کینه‌اش روز بروز شعله ورتر شد!

دشمن از جنس لایعقلون، لایشعرون بود، درک نمی‌کرد که تو برای سعادت سیه‌دلان، شب روز در میدان هستی!

مکتب حاج قاسم همچنان زنده و پویا تا ظهور پابرجا است.