گفت : مادر چرا گریه می کنی ؟

گفتم: نمی خواستم تو را از دست بدهم.

گفت : من دوست داشتم در این راه باشم وشهادت آرزوی من بود،

وقتی تو گریه می کنی من غصه دار می شوم. از آن وقت هیچ وقت گریه نکردم.

گفت: برای اینکه تعطیلات تابستان به  کوچه خیابان نروند و اوقات فراغت شون پر باشه ، براشون دارقالی زده بودم، و هر روز برای بافتن فرش بهشون مزد می دادم و گفته بودم که فرش هم مال خودتون باشه. .

از روحیات پسر شهیدش می گفت: به جای اینکه من مادرش بودم مواظبش باشم اون مواظب من بود. شبها اگر لحافم کنار میرفت میرفت می کشید روی من مبادا سرما بخورم.

از قد وبالاش می گفت که چقدر رعنا بود.

از ایثار …..

شهید امینی روحش شاد

در تقويم رسمى كشور، روز ۱۳ جمادى‏الثانى، روز تكريم مادران و همسران شهدا نام گرفته و علت اين نامگذارى اين است كه «ام ‏البنين» همسر حضرت اميرالمومنين(ع) و مادر حضرت ابوالفضل العباس در چنين روزى روى در نقاب خاك پيچيد و از اين جهان كوچيد و در جوار رحمت حضرت حق آرميد.

تكريم مادرانى كه به نداى پير و مراد خود، معمار كبير انقلاب اسلامى حضرت امام خمينى(ره) لبيك گفته و زينب گونه در حماسه هشت سال دفاع مقدس با تشويق همسران و فرزندان برومند خود آن‏ها را براى حضور در جبهه‏ها آماده و آن‏ها را تشويق مى‏كردند.

اگر ايثار و شهامت، شجاعت، صبر و استقامت اين شيرزنان ايران‏زمين نبود، خدا مى‏دانست چه بر سر نهال نو پاى انقلاب مى‏آمد. اين دلاورزنان بودند كه فرزندان جوان و نوجوان خود را براى خط مقدم جبهه آماده مى‏كردند و براى دفاع از ولايت، سينه سپر مى‏كردند تا يك وجب از خاك مقدس اين سرزمين در دست دشمن تا دندان مسلح نيفتد و امروز نيز در حماسه دفاع از حرم و حريم ولايت حضور دارند.

راستى چه روز مباركى را روز تكريم از اين شيرزنان و دلاورزنان تاريخ در تقويم ناميده‏اند، روز وفات زنى كه پسران خود را سينه‏ چاك برادر و مقتداى خود ساخت.پسران‏ ام‏ البنين به امر مادر و با رغبت و اشتياق هرچه تمام‏تر، به‏عنوان محافظان و حاميان برادر و امام خود، رهسپار مكه شدند.

ام‏البنين كه در اين زمان منتظر واكنش و دستور امام زمان خود، نسبت به اين اتفاقات بود، پيوسته در جريان اخبار مدينه و واكنش امام قرار مى‏گرفت. هنگامى كه امام قصد مكه كرد، پسران خويش را جهت همراهى و محافظت كردن از امام حسين(ع) و اهل بيت او، به همراه ايشان به مكه فرستاد و خود چونان مردى، سرپرستى تنها عروس و نوه خود در مدينه را به اميد برگشتن امام و يارانش از مكه، به‏عهده گرفت. ام‏البنين مادر حضرت ابوالفضل، در مدينه بود كه به او خبر دادند در حادثه كربلا هر چهار پسرت شهيد شدند. اين زن بزرگوار به قبرستان بقيع مى‏آمد و براى فرزندان خودش نوحه‏سرايى مى‏كرد. نوشته‏اند نوحه‏سرايى اين زن آن‏قدر دردناك بود كه هر كس مى‏آمد، گريه مى‏كرد. او در نوحه‏سرايى‏اش گاهى همه فرزندانش و گاهى ارشد آن‏ها را كه عباس‏بن على(ع) بود، ياد مى‏كرد. حضرت ابوالفضل، هم از نظر سنى و هم از نظر كمالات روحى و جسمى، ارشد فرزندانش بود. در تقويم رسمى كشور، روز ۱۳ جمادى‏الثانى، روز تكريم مادران و همسران شهدا نام گرفته و علت اين نامگذارى اين است كه «ام‏البنين» همسر حضرت اميرالمومنين(ع) و مادر حضرت ابوالفضل العباس در چنين روزى روى در نقاب خاك پيچيد و از اين جهان كوچيد و در جوار رحمت حضرت حق آرميد.

تكريم مادرانى كه به نداى پير و مراد خود، معمار كبير انقلاب اسلامى حضرت امام خمينى(ره) لبيك گفته و زينب گونه در حماسه هشت سال دفاع مقدس با تشويق همسران و فرزندان برومند خود آن‏ها را براى حضور در جبهه‏ها آماده و آن‏ها را تشويق مى‏كردند.

اگر ايثار و شهامت، شجاعت، صبر و استقامت اين شيرزنان ايران‏ زمين نبود، خدا مى‏دانست چه بر سر نهال نو پاى انقلاب مى ‏آمد. اين دلاورزنان بودند كه فرزندان جوان و نوجوان خود را براى خط مقدم جبهه آماده مى‏كردند و براى دفاع از ولايت، سينه سپر مى‏كردند تا يك وجب از خاك مقدس اين سرزمين در دست دشمن تا دندان مسلح نيفتد و امروز نيز در حماسه دفاع از حرم و حريم ولايت حضور دارند.

راستى چه روز مباركى را روز تكريم از اين شيرزنان و دلاورزنان تاريخ در تقويم ناميده‏اند، روز وفات زنى كه پسران خود را سينه‏چاك برادر و مقتداى خود ساخت.پسران‏ ام‏البنين به امر مادر و با رغبت و اشتياق هرچه تمام‏تر، به‏عنوان محافظان و حاميان برادر و امام خود، رهسپار مكه شدند.

ام‏ البنين كه در اين زمان منتظر واكنش و دستور امام زمان خود، نسبت به اين اتفاقات بود، پيوسته در جريان اخبار مدينه و واكنش امام قرار مى‏گرفت. هنگامى كه امام قصد مكه كرد، پسران خويش را جهت همراهى و محافظت كردن از امام حسين(ع) و اهل بيت او، به همراه ايشان به مكه فرستاد و خود چونان مردى، سرپرستى تنها عروس و نوه خود در مدينه را به اميد برگشتن امام و يارانش از مكه، به‏عهده گرفت. ام‏البنين مادر حضرت ابوالفضل، در مدينه بود كه به او خبر دادند در حادثه كربلا هر چهار پسرت شهيد شدند. اين زن بزرگوار به قبرستان بقيع مى‏آمد و براى فرزندان خودش نوحه‏ سرايى مى‏‌كرد. نوشته‏ اند نوحه‏ سرايى اين زن آن‏قدر دردناك بود كه هر كس مى‏آمد، گريه مى‌‏كرد. او در نوحه‏ سرايى‏ اش گاهى همه فرزندانش و گاهى ارشد آن‏ها را كه عباس‏بن على(ع) بود، ياد مى‌‏كرد. حضرت ابوالفضل، هم از نظر سنى و هم از نظر كمالات روحى و جسمى، ارشد فرزندانش بود.