یه روز به فرزندش که خیلی بهانه گیری می کرد، که این چه زندگییه که ما داریم و غذامون تکراری و لباسمون تا پاره نشه باید ازش استفاده کنیم، گفت:  همسایه را که می شناسی هم پولشون زیاده هم حاضرند که یه نفر را به عنوان نوکری و کلفتی استخدام کنند و در ازای کارش بهش هم غذای غیر تکراری و هم لبلاس متنوع بدهند. خب حالا تصمیم با خودته حاضری این عزتی که در خونه خودمونه و آبگوشت و املت وسیب زمینی و لباسی که تمیز و اتو شده دست های مادرت هست را با اون چیز ها که گفتم عوض کنی؟!
چند لحظه ای فکر کرد گفت : نه من یه لحظه هم نمی تونم سر سفره دیگری غذا بخورم و لباسی که دیگران بدهند استفاده کنم.
حالا بعضی از مردم هم گرفتار تنوع طلبی شده اند! خب اگر تا زمانی که لباس تمیز و قابل استفاده است لزومی به تهیه لباس جدید نیست که دنبال خرید باشیم و از پس قیمت آن بر نیاییم و ناچار جنس خارجی ارزان بخریم و جیب کفار را پر کنیم و کارگر خودمان از کارخانه اخراج شود و فرزندش گرسنه بماند تو مقصری.
و از همین باب است تمامی ابزار زندگی را می توان از داخل استفاده کرد که گاهی هم ممکن است مشکلاتی داشته باشد که تحمل مشکل بهتر است از رفتن زیر بار منت دشمنان. که هم از ما ارتزاق کنند و هم علیه ما دشمنی کنند و هم تحقیر کنند که ایرانیها گرسنه هستند.
اگر مردم اسراف نکنند ،اسراف مصادیق بسیاری دارد ،بعضی را با دور ریختن و بعضی را با زیاد خریدن و بعضی را با از رده خارج کردن و گرفتار مد شدن انجام ندهیم ، همه خواهند دید که ثروتمند هستند. ما حتی حاضر نیستیم از فضای مجازی تولیدی ایرانی استفاده کنیم و هم مرگ بر اسرائیل می گوییم هم با استفاده از تلگرام و اینستا گرام به آنها کمک مالی می کنیم و دشمنانمان را با مطلع کردن  ازنقاط ضعف و قوت خودمان آگاه می کنیم. و توقع داریم که کیسه اعمالمان لبریز از ثواب باشد.

ما هر روز آرزوی شهادت می کنیم  که، کاش این جمعه بیاید،ولی  شتاب زده به دشمن یاری می رسانیم و ظهور را به تعویق می اندازیم! این تذهبون به کجا چنین شتابان
دیگر لازم نمی شود که ما را تحریم کنند ، چون همه چیز را خواهیم داشت.