اقتباس الگوی روابط خانواده از رسانه

در جامعه سنتی پدر شخصی مقتدر بود و افراد این تصویر را از ارتباط مستقیم با پدر یا از طریق مادر دریافت می‌کردند؛ اما امروزه این تصویر در رسانه و سریال‌هایی همچون«پایتخت »و «چهارخونه»دریافت می‌شوند و در آن، دیگر اقتدار پدر وجود ندارد.مثال)نقی در سریال «پایتخت »-که سریال تقریباً خوبی است-معایبی دارد؛ سر به هواست؛ در مدیریت خانواده ضعیف است و قاعده مند رفتار نمی‌کند. در مقابل، تنها شخصیتی که در سریال قاعده مند رفتار می‌کند، همسر اوست. بدتر از این سریال، شخصیت مرد در سریال «چهارخونه »است. پدر در این سریال، مزاحم، بی دست و پا و بی فرهنگ است. زمانی که این تصویر از پدر در رسانه بازنمایی شود، ابهت پدرانه در ذهن مخاطب از بین میرود.طبق نظر کارشناسان، تصویری که رسانه از خانواده ارائه می‌دهد، تصویر خانواده طبقه شهری متوسط بالاشهر تهران است و رسانه در این تصویر، الگوی خانوادهای کم فرزند یا بدون فرزند، مرفه و مدرن را ارائه می نماید؛ در حالی که خانواده در کشور ما، الگوهای متنوعی دارد.

باید توجه شود که توصیه کردن به گروه‌های هنری برای ساختن فیلم‌های خانوادگی راهگشا نیست؛ زیرا زمانی که ما از خانواده سخن می‌گوییم، جامعه هنری امر دیگری غیر از آنچه مقصود ماست، فهم می‌کند؛چون معیار ما از خانواده با معیارهای آنان از خانواده تفاوت دارد. خانواده با معیارهای جامعه هنری، درسریال‌هایی همچون«پدرسالار»و …بازنمود می‌شودکه تصویر نامناسبی از پدر و جد پدری ارائه می‌دهند تا بگویند ولایت جد پدری در آموزه‌های دینی، مزاحم تعالی خانواده است.مثال)در سریال «پدرسالار»، پیام فیلم این بود که خانه سنتی تبدیل به چند آپارتمان شود؛ به این معنی که دوران زندگی سنتی به سر رسیده است؛ دوران سایه و اقتدار پدر، به پایان رسیده و پدر تنها می بایست حمایتگر باشد

رسانه بر خلاف فرهنگ و معارف دینی تبلیغ می‌کند، فرهنگ بومی، دینی ما می‌گوید یک پدر باید اقتدار داشته باشه، تا بتواند خانواده را تربیت کند. اگر یک پدر اقتدار نداشته نباشد؛ فرزندان از او حرف شنوی نخواهند داشت. درحالیکه خداوند الگوی پدری مقتدر را به ما معرفی کرده است. به مردان می فرماید:قوا انفسکم واهلیکم نارا این مرد است که باید خانواده را حفظ کند. غربی ها تازه به این قضیه پی برده‌اند. بعد از تحقیقات بسیار متوجه شده‌اند که پدران باید از سن دوازده سالگی، فرزندان چه دختر چه پسر را در درس و سایر رفتار آنها دخالت  داشته باشند. چنین فرزندانی هم در تحصیل، ازدواج و اشتغال موفق تر هستند تا فرزندانی که مادران پیگیر تحصیل و سایر فعالیت‌های آنها هستند. از اینجا به حکمت حضانت فرزندان توسط پدرهم می‌توان پی برد.

ما همیشه باید از یک طرف بام بیفتیم، وقتی رسانه می خواهد کالای ایرانی تبلیغ کند، خانواده ایرانی را تخریب می‌کند.

در تبلیغ شهر فرش، به دامادشان که می‌خواهد فرش بخرد، می‌گوید نباید تنهایی برای خرید فرش بروی؛ چون خواهرم تو را لای فرش می‌گذارد دم در!!! لیاقت و اقتدار یک مرد باندازه سطل زباله است!!!

تکنیک جذب مخاطب در رسانه

رسانه ها مانند گلوله جادویی اهداف فرهنگی رادر ذهن مخاطبان القا می‌کنند.

علاوه بر اهداف، تاثیرات مخرب خود را هم برجا می گذارد.رسانه تلاش می‌کند که هرچه بیشتر تبلیغ کالای خودرا به معرض دید همگان بگذارد. اصلا در این باره با مشاوران کودک و نوجوان درمیان نمی‌گذارد، که این تبلیغ چه اثری بر آنها دارد.

مثلا کودک قوطی کنسرو ماهی را برداشت ،به من نشان داد و گفت اگر این را به هوا پرتاب کنم چه اتفاقی میافته؟ گفتم به شیشه پنجره می‌خورد و می‌شکند یا به سر برادرت می‌خورد سرش می‌شکند. بلافاصله به من گفت پس چرا در تلویوزیون اون آقا به هوا می اندازه اتفاق بدی نمی‌افته. فهمیدم از تبلیغ “مکنزی” یاد گرفته است. خانواده زحمت زیادی می‌کشد تا به فرزندش آموزه‌های خوب را تلقین کند ؛اما با یکبار تماشای رسانه تمام بافته‌های افراد رشته می‌شود. یا برای تبلیغ یک شوینده کودک عمدا لباسش را آلوده و کثیف می‌کند؛ مادرش با خوشحالی لباس را در لباس شویی می‌اندازد و آن را زیبا و تمیز به کودک تحویل می‌دهد!